De nacht van de waanzin

De politie krijgt op eenzelfde nacht zowel een melding van een opzettelijke brand in het Gentse als een liquidatie van twee personen in Aalst. Het kan niet anders dan dat deze twee zaken een directe link met elkaar hebben. De nacht van de waanzin is begonnen.

Henry de Coman komt na een avond met vrienden samen met zijn vriendin, Wendy,  thuis. Het was een gezellige avond waarbij de mannen keuvelen over darts en de kinderen samen staan te dansen op K3. Thuis, dat wil zeggen bij hun dochtertje, het zoontje uit Henry’s vorige huwelijk en zijn moeder. Het is elf uur en Wendy en Henry ‘unwinden’ samen nog een beetje in bed terwijl ze geleidelijk aan vredevol in slaap vallen. Nog geen uur later schrikken ze wakker van hevig gebonk op hun rolluiken. Henry stapt uit bed en gaat kijken wat er allemaal gebeurt beneden. Er staat een man aan hun raam en die man, die herkent hij onmiddellijk. Het is Wendy’s ex-vriend Osman Cali. Onmiddellijk ziet hij ook dat er een revolver op hem wordt gericht. Henry verstijft waardoor Osman zonder problemen het raam kan breken en binnendringen in het huis. 

Osman heeft duidelijk een doel: Wendy. In zijn zoektocht naar zijn ex-vriendin stuit hij eerst op haar schoonmoeder. Zonder verpinken liquideert Osman haar op brute wijze. Hij vervolgt zijn tocht naar boven. Daar is iedereen – inclusief doelwit Wendy- uit schrik verzameld in één kamer. Osman gaat onmiddellijk op zijn doel af. Wendy wordt op haar knieën gedwongen en Osman opent het vuur. Daarna is Henry aan de beurt. Er landt een kogel in zijn linker borstkas. Hij sterft niet onmiddellijk, maar doet wel alsof om Osman te misleiden. Cali verlaat de woning, maar in de woonkamer kruist hij nog zijn bloedeigen zoontje en zegt: ‘Jij mag wel blijven leven.’

Osman is op het moment van deze feiten 35 jaar. Hij is geboren in een Turks stadje waar België wordt gezien als het fameuze beloofde land. Iedereen die daar opgroeit, droomt van een toekomst in België en verhuizen voornamelijk naar Gent en Schaarbeek. En dat doet Osman ook. Hij vertrekt als jonge twintiger naar ons land om te werken en, belangrijker nog, een partner te zoeken. Tijdens zijn zoektocht naar iemand om zijn lief en leed mee te delen, ontmoet hij eerst een vrouw die toch wel een pak ouder is dan hem, maar al snel blijkt dat zij niet de ideale match is aangezien zij hem geen zoon kan schenken. Hun wegen scheiden, maar dan leert hij in 1995 Wendy kennen. 

Zij is op dat moment zeventien jaar oud. Het gaat snel en Wendy trekt bij hem in en wordt direct ook nog zwanger. Een jaar na hun ontmoeting reizen ze naar Osman’s familie in Turkije. Wat eerst een gezellig familietripje lijkt, verandert voor Wendy al snel in een horrorverhaal. Ze komt erachter dat Osman in Turkije eigenlijk al getrouwd is. Ook komt ze te weten dat ze eigenlijk onderdeel is van het snode plannetje om broer Zeki naar België te loodsen. Ze wordt verplicht om met hem een schijnhuwelijk aan te gaan. Dit terwijl ze eigenlijk zwanger is van Osman’s kind waardoor Zeki later als officiële vader wordt gezien van het zoontje. Osman weigert dit dan weer te aanvaarden en de hele relatie tussen hem en Wendy loopt op de klippen. Een relatie waar geweld niet weg te denken was. Er zijn in totaal 128 klachten ingediend tegen Osman. Met die klachten wordt helemaal niets gedaan. Hij krijgt enkele gevangenisstraffen op zijn palmares, maar die zijn steeds met uitstel omdat hij miskend is in zijn vaderschap.

Op ongeveer hetzelfde moment van de waanzin in Aalst komt er bij de politiecentrale een noodoproep binnen dat er een aangestoken brand is gesignaleerd in Gent. Niet toevallig in een woning die op naam staat van Osman Cali. In de woning bevonden zich nog twee jonge vrouwen die om het leven zijn gebracht door twee kogels. Al snel worden de vrouwen geïdentificeerd als de nieuwe echtgenote van Osman, Teslime, en zijn jongere zus Hacer. De meisjes zijn vreselijk mishandeld. Ze hebben zware verwondingen aan de benen en snijwonden in het gezicht. Het is duidelijk dat ze eerst zijn gefolterd en dan om het leven gebracht. Het huis is pas achteraf in brand gestoken. 

Het is donderdagochtend en Osman maakt zijn vrouw Teslime wakker. Hun dochtertje van drie jaar is niet thuis dus je zou denken dat het een rustige ochtend wordt. Maar niets is minder waar. Osman dwingt Teslime naar de kelder. Hij bindt haar vast met de boodschap: ’Er is een andere man in uw leven, ik weet dat hij Erbay heet en hij is hier geweest.’ Osman had eerder een vriend gevraagd om hem te bellen als er iemand zijn huis betrad wanneer hij weg was. Nadat hij af en toe een telefoontje krijgt, maakt hij direct de berekening dat zijn vrouw vreemdgaat. Hij maakt ook onmiddellijk de link dat Teslime dat niet alleen kan gedaan hebben dus schuift hij ook een groot deel van de schuld in de schoenen van zijn zus, Hacer.

Met een smoes om haar kind op te halen, lokt Osman zijn zus naar zijn huis. Ook zij wordt naar de kelder gelokt en wordt vastgebonden. Osman twijfelt even of hij hier wel mee moet doorgaan en belt de imaan om advies. Aan de imaan vraagt hij letterlijk of hij zijn overspelige vrouw zou mogen vermoorden, maar die adviseert hem om zich aan de Belgische wetgeving te houden. Teslime en Hacer worden urenlang vastgebonden op een stoel ondervraagd. Wanneer voor Teslime de maat vol is, bekent ze haar overspel. Osman geeft onmiddellijk repliek in de vorm van een paar geweerschoten. Beide meisjes overlijden ter plaatse. De tocht van Osman zit er nog niet op, maar voor hij nog eens op pad vertrekt, kijkt hij in de telefoon van zijn zus. Daar krijgt hij te lezen dat ze in verwachting was van een Belgische jongen terwijl ze eigenlijk in Turkije al getrouwd was. Voor Osman dan werkelijk vertrekt, steekt hij het hele huis in brand om het te ontdoen van al zijn zonden. Achteraf blijkt dat Hacer en Teslime ritueel zijn gereinigd dus dat de vrouwen zich ervan bewust waren dat ze gingen sterven. 

Wanneer de twee noodoproepen binnenkomen, legt de politie al snel de link tussen de brand in Gent en de moorden in Aalst. Het wordt hen ook al snel duidelijk dat Osman nog niet klaar is met zijn tocht. Hij heeft ondertussen het huis van Wendy verlaten en is op zoek naar een manier om te vluchten. Een paar kilometer verder ziet hij een vrouw uit haar auto stappen. Zonder verpinken staat hij meteen naast de vrouw en duwt hij een revolver tegen haar slaap. ‘Ik heb al gemoord deze avond, breng mij naar Gent.’ legt hij haar op. De vrouw is doodsbang, maar luistert toch braaf naar wat hij haar vraagt. Tijdens de rit horen ze op de radio het bericht dat er vier doden en één zwaargewonde aangetroffen zijn in woningen in Aalst en Gent. 

Wanneer Osman dit hoort, is hij eigenlijk teleurgesteld dat de man het heeft overleefd. Hij herlaadt zijn wapen en zegt ‘die minnaar zal niet meer leven als ik klaar met hem ben.’ Dit zorgt ervoor dat de vrouw, begrijpelijk, nog meer bang wordt. Desondanks raapt ze al haar moed bij elkaar voor een ontsnappingspoging. Ze vraagt aan Osman of ze haar sigaretten mag nemen die op de achterbank liggen. Hij stemt in. De vrouw stapt uit en loopt moedig weg. Tijdens haar vlucht probeert ze auto’s tegen te houden om te vragen of ze haar naar de politie brengen. Dat lukt en ze verwittigt de politie dat Osman nog iets van plan is die nacht. 

De eerste halte van Osman terug in Gent is het huis van Erbay, de minnaar van zijn Teslime. Hij belt aan en Erbay’s zusje doet open. Hij duwt het meisje aan de kant en stormt naar boven waar hij zijn volgend slachtoffer in bed aantreft. Osman is opnieuw meedogenloos en zegt:’Jij bent bij mij thuis geweest, dit zijn uw laatste woorden, bid tot God.’ Osman lost twee schoten en vertrekt zonder verpinken weer. Erbay is zwaargewond. Het schot dringt via zijn nek zijn lichaam in waardoor zijn bovenste wervel wordt geraakt. Hij is voor de rest van zijn leven volledig verlamd.

Osman vertrekt opnieuw. Dit keer niet op de vlucht, maar gaat hij naar een politiekantoor waar hij een speurder in zijn auto ziet. Osman trekt zijn wapen om de aandacht te trekken, maar steekt dan onmiddellijk zijn handen in de lucht. De speurder herkent Osman en vraagt om versterking. Die versterking slaat Osman direct in de boeien en neemt hem mee. Osman geeft in de verhoorkamer al zijn misdrijven toe. Ondertussen vertrekt er ook een patrouille richting het ziekenhuis om te praten met één van de overlevenden, Erbay, waar een zeer pijnlijk misverstand boven komt. Wanneer de onderzoekers Teslime vernoemen, beweert Erbay dat hij nog nooit gehoord heeft van de vrouw. Blijkt dat de man in het ziekenhuis eigenlijk Erbey heet en dat Osman dus het verkeerde slachtoffer heeft gemaakt. 

Het eerste wat Osman eist is een mannelijke Turkse tolk en een telefoontje naar zijn moeder. Hij wist zelf heel goed wat er hem te wachten kwam te staan; levenslang. Zowel bij één slachtoffer als bij vier dus het verschil was voor hem niet meer zo groot. Het enige wat voor hem een echte schande is, is dat hij een onschuldige man heeft verlamd. Ook komt er tijdens het onderzoek naar boven dat Osman zelf ook vreemd ging, maar als getrouwde man was dat geen probleem. Verder excuseert hij zich ook voor de moord op de moeder van Henry, zij is in zijn ogen onschuldig. Zoals verwacht, krijgt Osman levenslang voor vier dubbele moord, opzettelijke brandstichting, gijzeling én carjacking.

In de gevangenis vraagt Osman onmiddellijk een verplaatsing naar Turkije. In 2008 wordt hij na vier jaar overgebracht naar zijn thuisland. Daar zit hij nog eens drie jaar in de gevangenis tot hij gedeeltelijk vrij mag komen. Sinds 2020 is Osman Calli, moordenaar van vier, eigenlijk een vrij man.

• De Nacht van de Waanzin op Streamz